محمد امیر رضوی
رضوی، محمدامیر
قرن: 13، وفات: 1274 ق
خطاط، نقاش و مُذَهِّب. از معاصران و مصاحبان غلام محمد هفت قلمى بود. وى جوانى خوش اخلاق و خوش طبع و شیرین زبان بود كه در هنر نقاشى، تذهیب، جدول كشى، صحافى، علاقه بندى و سنگ تراشى مهارت داشت.
او نستعلیق را به شیوه‌ى قدما مى‌نوشت و در خوشنویسى از روش رشیدا پیروى مى‌كرد و خود مجموعه‌ى نفیسى از آثار رشید را جمع آورد و بیشتر آنها را تذهیب و تزیین كرد و كم‌كم شباهت خط او به رشیدا به آنجا رسید كه بر خط خود رقم رشیدا مى‌نهاد.
وى در ماه محرم مجلسى از خوشنویسان تشكیل مى‌داد و در باب خط و خطاطان مباحثات و مذاكرات مى‌كرد. رضوى در بلواى هندوستان هدف گلوله واقع شد و درگذشت.
از آثار وى:
یك قطعه در موزه‌ى باستان‌شناسى دهلى به قلم دودانگ و كتابت متوسط، با رقم: «مسوده محمد امیر، در سنه‌ى یكهزار و دوصد و پنجاه و هفت هجره النبویه تحریر یافت»؛
تصویر پر زیب و زینت كه براى سلطان عالم تهیه كرده و مجموعه‌ى پرحلاوتى از هنر تذهیب و تشعیر است وى در آخر كتاب خود را عبداللطیف خوانده و رقم نهاده: «به تاریخ غره محرم‌الحرام سنه 1276 هجرى»؛
از دیگر آثار این هنرمند كتابى زیبا كه مینیاتور نیز دارد و یكى از آنها تصویر خود سلطان عالم بوده كه در بالاى تصویر نوشته شده: «شبیه دست در دست گرفته، فهمانیدن سلطان عالم نواب سرفراز مخلص صاحبه را سنه 1262».
منبع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص114.